شمال نیوز:  این روزها صداهای مختلفی در خصوص اعتراض برخی از ورزشکاران نسبت به سرمربیان به گوش می رسد برخی از این ورزشکاران در مصاحبه های خود با خبرگزاری ها با لحنی تند از مربیان خود انتقاد می کنند اما تا امشب گمان می کردم که واقعیت امر این چنین نیست و شیطنت برخی از خبرنگاران و رسانه ها در انتخاب تیتر و پررنگ کردن این انتقادادت موضوع را این چنین حاد کرده است و شاید نمی خواستم قبول کنم که قهرمان ملی کشورم که مدال طلای المپیک را بر گردن آویخته می تواند  در رسانه ملی حرمت مربی خود را بشکند.
  شاید بهداد سلیمی برای همه ما ایرانیان فراتر از یک قهرمان و در واقع یک پهلوان محسوب می شود؛ پهلوانی که با توسل به ائمه وزنه را بالای سر می برد و با مدد گرفتن از آنها پرچم ایران را در جهان و المپیک به اهتزاز در می آورد.
 
سلیمی برای بسیاری از جوانان این مملکت یک الگو است و کوچکترین رفتار او می تواند تاثیری مستقیم در ذهنیت جوانان داشته باشد.
 
بهداد آنقدر برای مردم ایران دوست داشتنی است که کوچکترین آسیب دیدگی او مردم را نگران می کند و همه جویای وضعیت جسمانی او هستند تا بار دیگر او را پشت وزنه های پولادین ببینند.
 
اما سلیمی این روزها بهداد همیشگی و دوست داشتنی ما نیست و رفتاری از خود به نمایش گذاشته است که در خور نام و جایگاه این قهرمان ملی نیست.
 
قضاوت در مورد اینکه چه اتفاقی در اردوی تیم ملی وزنه برداری افتاده است و اینکه چه کسی در این موضوع مقصر است در حیطه اختیارات ما نیست و ما در این موضوع ورود نمی کنیم و ترجیح می دهیم که حل اختلاف بین بهداد سلیمی و کورش باقری، سرمربی تیم ملی وزنه برداری را به مسئولین ذی صلاح واگذار کنیم.
 
اما یک گلایه کوچک از مرد پولادین کشورمان داریم و آن این است که ای کاش آقای قهرمان حرمت مربی خود را در یک برنامه زنده تلویزیونی نگه می داشتی و این چنین تند و زننده با مربی و استاد خود رفتار نمی کردی.
 
آقای سلیمی؛ ای کاش امشب مربی خود را دروغگو خطاب نمی کردی و در پاسخ به این صحبت مربی خود که گفت « شما طوری صحبت می کنی که مردم فکر می کنند من چه رفتاری داشتم» نمی گفتی «دقیقا همین طور هست که می گویم».
 
ای کاش امشب هر مشکلی هم که با سرمربی خود داشتی به احترام همان چند پیراهنی که بیش از تو پاره کرده است مشکلات را به مردم منتقل نمی کردی و این چنین در مقابل مربی خود موضع نمی گرفتی.
 
ای کاش نمی گفتی که «من چه باقری باشد و چه نباشد قهرمان می شوم» و ای کاش این چنین زحمات چند ساله او را لگد مال نمی کردی.
 
آقای سلیمی، قهرمان المپیک، قهرمان جهان و قوی ترین مرد جهان به یاد داشته باشید که اینها عنوان کمی برای یک قهرمانی که انتظار پهلوانی از او می رود نیست و تنها خواسته ما از شما این است که در کنار این عناوین پر رنگ و لعاب، حفظ جایگاه مربی خود را نیز به یاد داشته باش تا همیشه برای ملت ایران «قهرمان پهلوان» باشی./ دانشجو